توانمندي های ورزشی دختران و پسران

شارک بت

،تاثيرات معنادار با خودکارآمدي عمومي و حيطههاي مختلف نشان نداد. اين قضیه منكر نقش والدين و خانواده نيست. والدين موثرترين نقشهاي مشوق و سر مشق براي توانمندي فرزندان میباشند با اينحال با اعتنا به نظرها در حيطه اجتماعي، چنين به لحاظ ميرسد که دعوا عامليت گروههايهمسالان در اين زمان نقشي بارزتر بازي مي نماید.

مبتنی بر پژوهشهاي بندورا و همكاران) 1229(، هوور1)1229( و گراس9 و همكاران) 1225(

)به گزارش طهماسيان و فتي، 1985( والديني که در وضعيت اقتصادي و اجتماعي و تحصيلي پايين-خیس می‌باشند به دليل مهیا نبودن شرايط، احتمال تجربه و فرصتهاي تجربهآموزي سازمان يافته براي فرزندانشان کمتر مهیا ميشود. ضمنا والديني که تحصيلات بالا دارا هستند داراي مشغلههاي اجتماعي بيشتري می‌باشند و مجال تعامل با فرزندان را کمتر پيدا ميکنند. همچنين تحصيلات و شغل ها والدين بر انتظارات آن‌ها از فرزندان به ويژه در حيطههاي عاطفي، ممكن میباشد بینش منفي ايجاد نماید.

گرچه مسير توانمندي دختران و پسران از يكديگر جداست ولي معمولاً والدين پسران را نسبت به دختران مستقلتر توشه ميآورند و نسبت به محافظت و مسئوليتپذيري حضور دختران در منزل انتظار بيشتري دارا هستند. اما توجيه اين زمینه در زمينة تفاوت جنسيتي و اثر خودکارآمدي به مطالعات فرهنگي و تطبيقي بيشتري نياز داراست.

شايان بیان میباشد که در جامعه آماري گزینه تحقيق، به لحاظ ميرسد، جداي از ناحیه سكونت دانشآموزان در شهر تهران، قابليتهاي خانوادهها در تربيت خردسال ها، به نوعي برابري و توازن رسيده که احتمالااحتمالاً به دليل ميزان دسترسي يكسان به فناوري، رسانهها و برنامههاي فراگیری همگاني میباشد.

تمايل خانوادههاي ايراني در جامعه به تبعيت از نُقابل انعطاف و هنجارهاي جامعه، اين همگوني را نهادينه کرده که نشان دهندة رویش فرهنگي مطلوب در تربيت فرزندان میباشد. بنابراين اين نكته پر‌نور مي-گردد که شرايط رویش و تكامل،  محيطهاي یادگرفتن و خانواده آنان و رقابتهاي از صمیم قلب با همكلاسيها مي تواند آغاز هدفمند نمودن باورهاي آن ها راجع‌به خودکارآمدي باشد .